आता कळले तुला पाऊस आला कशामुळे?

ढगांच्या शाळेतून एक ढग पळाला, 
हा प्रकार काही त्याच्या सरांना नाही कळाला
जणू तो ढग हवेत गेला विरून,
हा पठ्या मात्र आला अख्या आभाळात फिरून

ढगाला जायचे होते बागेत,
किंवा निळ्या तलावातल्या छोट्याश्या नावेत,
वाटले त्याला खाऊ मस्त भेळ, चिंचा आणि बर्फाचे गोळे,
त्यावर पिऊ गार गार गोड गोड शहाळे.

हे सगळे करून ढग चौपाटीवर गेला,
वाळूत लोळून लोळून धुळीत पूर्ण माखला.
चौपाटीवरून निघताना मात्र सरांनी धरला त्याचा कान,
हातावर छडी मारून विचारले, "कशाला मारलीस शाळेला टांग?"
खेळून खेळून झाला आहेस तू काळा-काळा,
आता सांगतो तुझ्या आई-बाबांना कि तू बुडावलीस शाळा...

बिचाऱ्या ढगाचे भरून आले डोळे,
आता कळले तुला पाऊस आला कशामुळे??

पावसात रडत बसू नकोस

पावसात रडत बसू नकोस; पावसात कुढत बसू नकोस,
पावसात कष्टी होऊ नकोस; पावसात दु:खी होऊ नकोस...

प्रत्येक पाऊस असा झेलून घे चेहऱ्यावर,
थेंब अन थेंब मुरून जाऊ दे,
तुझ्या उघड्या निधड्या छातीवर...

पण त्याला कोरडा परत जाऊ देऊ नकोस,
तुझ्या अश्रुंचे पाणी त्याला दे,
आणि देऊन टाक त्याला तुझी दु:खे...

घेऊन जाऊ दे ते सगळे त्याला कोठेतरी दूर,
बरसून बरसून तोही होईल मोकळा,
आणि तूही होशील मोकळा, ओला चिंब...

लहानपणीचा पाऊस (लेख की कविता?)

आजचा प्रवास मी पावसाला वाहिला,

भर रस्त्यात पावसाच्या आठवणींचा सदा पडलेला पहिला

शाळेत असतानाचा पाऊस खेळण्यासाठीच यायचा,
म्हणूनच जेव्हा जेव्हा मला लहानपणीचा पाऊस आठवतो,
तेव्हा तेव्हा मी त्याच्या बरोबर खेताना आणि भिजतानाच दिसतो
घाण पाण्यात खेळताना, चिखलात उड्या मारताना...
पाठीवरच्या दप्तराचे ओझे तोच वाहायचा बहुतेक,
मग यायची पावसाळ्यातली सुट्टी,
पावसाने मिळवून दिलेली किंवा आपण होऊन शाळेला मारलेली बुट्टी...

आजचा प्रवास मी पावसाला वाहिला,
लहानपणीच्या आठवणीनी माझ्याभोवती मस्तपैकी घेर धरला...
माझ्या बरोबर पाऊस चिखलात खेळला,
नंतरचा ओरडाही माझ्याबरोबरच खाल्ला...

माझ्या बरोबर तो हुंदड-हुंदड हुंदडला,
शाळेला बुट्टी मारून माझ्या बरोबरच अंथरुणात लोळला,
म्हणूनच आजचा प्रवास मी पावसाला वाहिला...